เร็กซ์ ทิลเลอร์สัน ประธานาธิบดีที่ได้รับเลือกให้เป็นรัฐมนตรีต่างประเทศของโดนัลด์ ทรัมป์เผชิญกับคำถามเกี่ยวกับผลประโยชน์ทับซ้อนที่อาจเกิดขึ้น เนื่องจากงานปัจจุบันของเขาในฐานะประธานและประธานเจ้าหน้าที่บริหารของเอ็กซอน โมบิลยักษ์ใหญ่ด้านน้ำมันระหว่างประเทศ แม้ว่าทิลเลอร์สันจะไม่ใช่เลขาธิการรัฐคนแรกที่มาจากภูมิหลังของธุรกิจขนาดใหญ่ แต่เขาจะเป็นคนแรกที่มีประสบการณ์ในอดีตในภาคเอกชนทั้งหมก่อนหน้านี้ เลขาธิการของรัฐอย่างน้อยสี่คนเคยทำงานเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเอกชนขนาดใหญ่ ตามการวิเคราะห์ของ Pew Research Center เกี่ยวกับข้อมูลชีวประวัติจากกระทรวงการต่างประเทศและแหล่งข้อมูลอื่นๆ บางคนจุดประกายความกังวลว่าผลประโยชน์ทางธุรกิจของพวกเขาอาจส่งผลกระทบต่อหน้าที่ทางการทูตในอนาคต แต่ที่แตกต่างจากทิลเลอร์สันคือ ทั้งสี่คนเคยทำงานในหน่วยงานระดับสูงของรัฐบาลหรือทางการทหาร ก่อนจะมาเป็นนักการทูตชั้นนำของประเทศ
ทันทีก่อนที่จะดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีต่างประเทศของโรนัลด์
เรแกนตั้งแต่ปี 2525 ถึง 2532 จอร์จ ชูลต์ซใช้เวลาแปดปีในตำแหน่งประธานของเบคเทลบริษัทวิศวกรรมและการก่อสร้างขนาดใหญ่ ความสัมพันธ์ระหว่างเบคเทลของชุลต์ซทำให้เกิดคำถามในหลายประเด็น ตั้งแต่การติดต่อทางธุรกิจของบริษัทในโลกอาหรับ ไปจนถึงการเข้าไปเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีนิวเคลียร์ แต่ข้อกังวลเหล่านั้นไม่ได้มากมายในท้ายที่สุด – คณะกรรมการความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของวุฒิสภาและวุฒิสภาเต็มต่างก็อนุมัติให้ชุลต์ซเป็นเอกฉันท์
ชูลต์ซยังมีประวัติการรับราชการที่ยาวนานอีกด้วย ก่อนหน้านี้ในอาชีพของเขา เขาเคยดำรงตำแหน่งเลขาธิการแรงงาน ผู้อำนวยการสำนักบริหารและงบประมาณ และเลขานุการกระทรวงการคลัง
Edward Stettinius ซึ่งดำรงตำแหน่งเลขาธิการแห่งรัฐตั้งแต่ปี 1944 ถึง 1945 ภายใต้การนำของ Franklin Roosevelt และต่อมาคือ Harry Truman ได้นำประสบการณ์องค์กรระดับสูงของเขาเองมามอบให้กับกระทรวงการต่างประเทศ Stettinius ทำงานในตำแหน่งสูงสุดให้กับบริษัทยักษ์ใหญ่ของอเมริกาสองแห่งก่อนเข้าร่วมกับ State: ครั้งแรกในตำแหน่งรองประธานที่ General Motors และต่อมาเป็นประธานคณะกรรมการของ United States Steel Corporation
เช่นเดียวกับชูลต์ซ Stettinius ได้รับการยืนยันอย่างง่ายดายจากวุฒิสภา แต่วุฒิสมาชิกคนหนึ่งที่ลงคะแนนเสียงคัดค้านเขา วิลเลียม แลงเจอร์ จากพรรครีพับลิกันในรัฐนอร์ทดาโคตา อ้างว่าสเตตติเนียสถูกแทรกเข้าไปในรัฐบาลในฐานะตัวแทนผลประโยชน์ของเจพี มอร์แกน ซึ่งตามรายงานของแลงเกอร์ รวมถึงบริษัทเหล็กแห่งสหรัฐอเมริกาด้วย
ประสบการณ์ในภาคเอกชนของ Stettinius อาจดึงดูดความสนใจ แต่เขาไม่ใช่ผู้มาใหม่สำหรับรัฐบาล หรือแม้แต่กระทรวงการต่างประเทศ ในความเป็นจริง เขาเป็นปลัดของรัฐเมื่อรูสเวลต์เสนอชื่อให้เขาเป็นหัวหน้าแผนก และเคยทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยพิเศษของประธานาธิบดี รวมถึงบทบาทอื่นๆ
รัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศอีก 2 คน
ยังเคยทำงานบริษัทก่อนที่จะดำรงตำแหน่งนักการทูตระดับแนวหน้าของอเมริกา Alexander Haig เลขาธิการแห่งรัฐของ Reagan ตั้งแต่ปี 1981 ถึง 1982 เป็นประธานของ United Technologies Corporationซึ่งเป็นผู้ผลิตเครื่องบินและผู้รับเหมาด้านการป้องกันเป็นเวลาประมาณหนึ่งปี และโรเบิร์ต เบคอน ผู้นำรัฐเพียง 37 วันในช่วงท้ายสุดของการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของธีโอดอร์ รูสเวลต์ในปี 2452 ได้ใช้เวลาเก้าปีในฐานะหุ้นส่วนที่เจพีมอร์แกน
ทั้งสองคนยังรับราชการในภาครัฐอีกด้วย เฮกดำรงตำแหน่งเสนาธิการของประธานาธิบดีสองคน และมีอาชีพทางทหารที่ยาวนานจนได้รับการแต่งตั้งจากกระทรวงการต่างประเทศ ในที่สุดก็ก้าวขึ้นมาเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของฝ่ายพันธมิตรในยุโรปเป็นเวลาห้าปี เบคอนทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยรัฐมนตรีต่างประเทศก่อนที่รูสเวลต์จะเลือกเขาให้เป็นหัวหน้าแผนก
จากชายหญิง 66 คนที่เคยดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีต่างประเทศจนถึงตอนนี้ (แดเนียล เว็บสเตอร์และเจมส์ เบลน แต่ละคนทำหน้าที่สองครั้ง) ชูลต์ซ สเตตติเนียส เฮก และเบคอนใกล้เคียงกับทิลเลอร์สันมากที่สุดในประเภทประสบการณ์ภาคเอกชนที่พวกเขานำเข้ามาทำงาน . เลขาธิการของรัฐอีกอย่างน้อยห้าคนทำงานในภาคเอกชนเช่นกัน แต่ประสบการณ์ของพวกเขาแตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น สี่คนทำงานในอุตสาหกรรมสื่อสารมวลชน ในขณะที่หนึ่งในห้าคือแฮมิลตัน ฟิช จัดการการถือครองอสังหาริมทรัพย์ส่วนบุคคล
สิ่งสำคัญคือต้องทราบว่าประสบการณ์ในภาคเอกชนของ Tillerson นั้นมีค่ามากกว่าประสบการณ์ของ รัฐมนตรีต่างประเทศคนก่อนๆ อย่างมาก เขาใช้เวลา41 ปีที่ Exxon Mobil และในขณะที่การขาดประสบการณ์ในภาครัฐของเขาอาจมีลักษณะเฉพาะในหมู่เลขาธิการรัฐ แต่เขาก็มีความคล้ายคลึงกันในแง่ของคนที่เลือกเขา: ในเดือนพฤศจิกายน ทรัมป์กลายเป็นบุคคลแรกที่ไม่มีประสบการณ์ในรัฐบาลหรือกองทัพที่จะได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดี
Credit : ufabet สล็อต
