ชาวไลบีเรียประสบกับมาตรฐานการศึกษาที่ตกต่ำลงอย่างรุนแรง อาชญากรรมและความไม่มั่นคงที่เพิ่มขึ้น วัฒนธรรมการทำงานหนักลดลง และกลุ่มอาการพึ่งพานักการเมืองที่เพิ่มขึ้นของผู้มีสิทธิ์เลือกตั้ง ฉันเชื่อว่าไลบีเรียไม่ได้ยากจนโดยเนื้อแท้ อย่างไรก็ตาม ถูกละเลย จัดการผิดพลาด ถูกเอาเปรียบ และไม่สามารถใช้ทรัพยากรได้อย่างเหมาะสมเต็มศักยภาพเพื่อประโยชน์ของผู้มีสิทธิเลือกตั้ง ส่งผลให้คุณภาพชีวิตในไลบีเรียอยู่ในกลุ่มที่ยากจนที่สุดในโลก ความต้องการที่จะพาประเทศออกจากสถานะที่ไม่มีใครอยากได้นี้เพื่อให้บรรลุถึงแรงบันดาลใจของชาวไลบีเรียนั้นเป็นเรื่องที่เกินคำถาม
การแสวงหาการพัฒนามนุษย์
แบบองค์รวมที่ยั่งยืนซึ่งบรรลุผลได้ผ่านนโยบาย กลยุทธ์ และการดำเนินการที่ส่งเสริมความยุติธรรมและความเสมอภาคทางสังคม การใช้สิทธิมนุษยชน ความรับผิดชอบสูง และสิทธิของผู้อื่น ความพยายามที่จะแก้ไขปัญหาความมั่นคงทางอาหาร การศึกษา สุขภาพ ความมั่นคง และการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นสิ่งที่ชาวไลบีเรียต้องการได้ยินและเห็นในการดำเนินการเพื่อพัฒนาประเทศนี้ให้เป็นความภาคภูมิใจของชาติ
น่าผิดหวังที่เราได้ยินจากนักการเมืองทั้งหมดเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาได้ส่งมอบ ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาต้องการ แต่บนพื้นดินดูเหมือนจะเล็กน้อย พูดตามตรง ไลบีเรียต้องการพรรคเดโมแครต
นักการเมืองที่ไม่อาจหลงระเริงไปกับความเขลาของการแข่งขันระหว่างกันและภายในพรรค ซึ่งอาจระงับความมั่นใจในตนเองและอาจชอบที่จะมองคนทั่วไปด้วยสายตาชาตินิยมแทนที่จะเป็นขุนนาง ด้วยข้อเรียกร้องนี้ พลเมืองทุกคนควรคำนึงถึงสิทธิและหน้าที่ของตนในการส่งเสริมประโยชน์ส่วนรวมโดยใช้คะแนนเสียงของตน
โดยสรุป นี่คือสิ่งที่ฉันต้องพูดเกี่ยวกับประชาธิปไตย: มันสอดคล้องกับธรรมชาติของมนุษย์อย่างเต็มที่ว่าควรมีคุณลักษณะทางการเมืองและกฎหมายเช่นเดียวกับลักษณะทางเศรษฐกิจและสังคมเพื่อให้พลเมืองทุกคนมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นและยั่งยืนและมีประสิทธิภาพโดยไม่มีความแตกต่าง โอกาสที่จะมีส่วนอย่างเต็มที่ในการจัดตั้งรากฐานทางกฎหมายของชุมชนการเมือง ในการบริหารราชการแผ่นดิน ในการกำหนดจุดมุ่งหมายและเงื่อนไขการอ้างอิงของหน่วยงานของรัฐ และในการเลือกตั้งผู้นำทางการเมือง
พลเมืองทุกคนควรลงคะแนน
เสียงและนับถือผู้ที่อุทิศตนเพื่อประโยชน์ส่วนรวมเพื่อรับใช้มนุษย์ และรับภาระหน้าที่ในราชการด้วยตนเอง เพราะธรรมชาติทางสังคมของมนุษย์และเหตุผลของมนุษย์เอง อ้างระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตยเช่นนั้นไม่ว่าผู้นำทางการเมืองจะเข้าสู่อำนาจด้วยวิธีใด ก็ไม่ได้อยู่ในอำนาจของพวกเขาที่จะอนุญาตหรือปฏิเสธระบอบประชาธิปไตย พวกเขายอมรับแต่เพียงว่า “อำนาจที่แท้จริงอยู่ที่ประชาชน” และพวกเขาเป็นเพียงตัวแทนหรือดีกว่า ผู้รับใช้ที่ต่ำต้อยของ ประชากร.
ไม่ว่ามันจะเป็นชะตากรรมที่น่าเศร้าของ Edward James Roye คนผิวสีบริสุทธิ์คนแรกที่ได้ขึ้นเป็นประธานาธิบดีของไลบีเรีย หรือการรัฐประหารนับครั้งไม่ถ้วน การต่อต้านการรัฐประหาร สงครามกลางเมือง และการทำลายโครงสร้างพื้นฐานทางกายภาพของตนเอง
PRESIDENT ROYE มาถึงในฐานะผู้ย้ายถิ่นฐานใหม่ในปี 1846 เพียงหนึ่งปีก่อนที่จะได้รับเอกราช เขาได้เป็นประธานาธิบดีในปี พ.ศ. 2413 แต่ถูกปลดในปีถัดมาจากการรัฐประหารครั้งแรกในประเทศ สองปีต่อมา เขาเสียชีวิตอย่างลึกลับขณะถูกควบคุมตัว
credit : przedszkolefantazja.net
rfanj.org
samsundahaliyikama.net
smokeandsmokepracticespot.com
phathocvienpghh.net
theadultcoalition4.com
habtnet.net
robinfinckfans.com
fardanza.org
facetsoffood.com
cheaperfakeraybans.com
realhaloplayers.com
